خوش به حال طالقان

از آن زمان که زمین دور خویش گردان

ستاره و قمر از آسمانش اوزان

بهشت روی زمین   اگر میخوا بینی

همینجه که تو بیامی آها طالقان

ابش تمیز و خنک خاک دی پر برکت

هواش سرد و گهی آفتاب و باران

صدای شرشر او نی قشنگ گوش هادین

پر از ترانه کبک و هزار دستان

به طالقان که بیامی به یاد من باش و

بپرس ای وچه رشنابدر کدامان

به هر دهی که بیشی دار و واش و اسپرس

همش قشنگه و رشنابدر یکیشان

به هر کجا که بیشی تپه و گون مینی

کنار یونجه و واش و درخت و روخانه

بیو که شوکی بیشیم اوپی و سر ولگه

صدای بلبل و مرغ حق که می خوان

بیو بهار و بوشو پای بوس شاه البرز

نگار چشمه سفیدآب پشت سوهان

بگرد کوه و بیچین شنگ و شورک و ریواس

اگر دی خوب تو بینی والک فراوان

بیو بهار و کمنگوش دی بیچین

کباب کن وچه آن خیلی دی نیمی مان

الاله پر بیبی صحرا و دشت قزیاقی

بیو ببه تموشا کن چطوری الوان

اگر بهار نگردی بیو ببه پاییز

که وقت فندق و جوز و شغال نالان

بلند کن ببه انگور کل تماشا کن

سیاه و عسکری و شاه و میش پستان

اگر که ورف و یخ و سوز دی می خوا بینی

بیو که خوب بیامی بیو زمستان

بیو بهار به این کوه دشت تا بینی

که اینجه دی یکی از جلوه های جانان

چه خوب مردمی داره قدیم تا الان

که کارشان همه ذکر و دعا و قران

خوشا به حال تو ای طالقان که سیزده تن

ز یار حضرتش از این دیار و سامان

علی اکبر صالحی -روشنابدر

منبع:سایت فرهنگی،اجتماعی طالقان